Na drie dagen reizen op dinsdagmorgen 25 april rond 11 uur aangekomen bij de familie Szkrenyes. We werden zoals altijd weer hartelijk ontvangen, het was al weer twee jaar geleden dat we in Roemenië waren.

Na eerst een kopje koffie te hebben gedronken zijn we direct op weg gegaan om enkele gezinnen te bezoeken. We zijn begonnen in Cehu-Silvaniei. We hebben de jonge dominee Nagy en zijn gezin als eerste bezocht en daar hebben we tevens van een heerlijke lunch genoten. Dankbare vriendelijke mensen zijn vrouw is ook heel erg geïnteresseerd naar ons in Nederland.

Daarna bezochten we een keurig net gezin dat in een flat woont, binnen is alles netjes het ziet er allemaal goed verzorgd uit. Een van de meisjes wou wel even een stukje piano voor ons spelen.

Bij de andere gezinnen was niet iedereen thuis, een vader met zoontje was niet te bereiken daar hebben we de jonge dominee naar gevraagd en die vertelde dat het moeizaam gaat met deze man hij houd een beetje toezicht.

Ook zijn we deze dag nog in de zigeuner flat geweest in Simleu, onvoorstelbaar wat we daar zagen van schrik vergeten foto’s te maken een klein kamertje wat vol stond met kast, bedden, beddengoed en andere spullen. Overal liggen broodstukken en flesjes drinken, een klein jongetje scharrelde daar rond . in de hoek stond een oude verroeste kachel met gaten vol op te branden er stond een pan met aardappelen op. Buiten was het 21 graden maar om te koken moet de kachel aan dit zie je meer in dit soort flats.

Toen wij binnen stonden werd meteen de deur gebarricadeerd door nieuwsgierige mensen die ook hun zegje wilden doen. Er zijn veel kinderen in en rond de flat, mooie vriendelijke kinderen die nooit iets beters hebben gezien

Veel zigeunerwijken zien er zo uit.

Het kan ook anders we zijn bij een oud vrouwtje geweest die in een keurig huisje woont en heel goed met het geld om weet te gaan ze spaart telkens voor iets . Bij haar huis heeft ze een stuk grond waar groente, kruiden en fruit op staan. Bij elk Roemeens gezin waar we kwamen, en die een eigen huis hebben, hebben ze een moestuin, kippen voor de eieren ook druiven en aardbeien zie je veel.

Dinsdagavond eerst de zigeunerkerkdienst on der in een flat bezocht en veel bekende gezichten gezien. Daarna nog bij de familie op bezoek geweest waarvan de jongen de ziekte van Kroon heeft. Het gaat redelijk goed met hem, hoewel hij vele medicijnen moet gebruiken

De volgende dag weer veel gezinnen bezocht, nette en minder nette, maar overal hartelijk ontvangen, bij sommige zie je vooruitgang bij andere weer achteruitgang. Zo kwamen we bij het gezin dat naar de boerderij is verhuisd. De vorige keer zagen we hoe de moeder haar best deed de boel netjes te houden, maar nu was ze voor een maand naar Hongarije en was de vader alleen met de zoontjes dat was duidelijk te zien in het huisje, rommel en wanorde. Maar bij een ander gezin was ineens alles vele malen netter, wat ook zo mooi is dat ons geregeld een glas water werd aangeboden die we ook aan namen, omdat we wel konden zien dat de fles waar het uit geschonken werd, net was opengemaakt.

De mensen kennen ons nu een beetje en dat is te merken vind ik. Ook vond ik het een voordeel dat we in het voorjaar kwamen alles was mooi groen we hebben heel wat tuintjes met tulpen gezien dat fleurt de boel mooi op. De tweede dag zijn we ook in Camar geweest daar wonen een paar hele fijne gezinnen zo ook het gezin met de gehandicapte jongen Barnabas, een flinke jongen hij kwam direct op ons af. Ik kreeg een knuffel van hem. Barnabas had ik zelf nog nooit eerder ontmoet, Harm wel in het verleden toen het nog een kleine jongen was Aan dit gezin hebben we vaak incontinentie materiaal gegeven, de moeder vertelde ons dat als hij thuis is meestal naar het toilet gaat dat is al een hele vooruitgang. Normaal gaat hij naar de dagopvang, vanwege de voorjaars vakantie waren de kinderen allemaal vrij.

Een lief zorgzaam gezin waar ook weer druk gewerkt werd in de groente tuin die ons dan ook vol trots getoond werd.

Bij het andere gezin troffen we de oudste dochter aan, die in die twee jaar dat we haar niet gezien hadden, ineens van een meisje een heel dametje geworden is. Vader en moeder waren niet thuis die waren bij de kerk aan het schoonmaken (kostersechtpaar) daar verdienden ze een beetje mee, vader deed de tuin.

We hebben langs de weg vele velden gezien met koolzaad ook grote stukken grond waar mensen op het land aan het werk waren je ziet ook geregeld mensen met een plastic zak lopen te zoeken in de berm na navraag bleek dat ze medicinale kruiden zochten.

Na drie dagen vele gezinnen bezocht te hebben en veel gesprekken met Pal te hebben gehad over van alles en nog wat b.v. waar zijn bijen kasten waren gebleven. Hij vertelde dat hij die verkocht had omdat hij geld nodig had toen zijn zoon ging trouwen, er wordt in Roemenië veel geld besteed aan bruiloften en begrafenissen, soms wordt er zelfs een lening voor afgesloten.

Vanuit Simleu zijn we in een dag verder gereden naar de oudste zoon van Pal. Andrew is verhuisd naar een flat in Georghenie in midden Roemenië. Hij heeft daar werk, maar de grootste drijfveer van hun beide was om te kunnen helpen met het kerkelijk werk

We hebben daar drie nachten in een pension geslapen, eten deden wij bij Andrew en Monika die telkens weer hun uiterste best deden om voor ons iets lekkers op tafel te zetten. Ook hebben we veel rummikub gespeeld, hun dochtertje deed dat graag. Kennen jullie rummikub? werd ons gevraagd, jazeker kennen we rummikub, bleek dat ze het op een heel andere manier deden dan wij. We snapten er niets van, na een poging het te spelen was het voor ons nog niet duidelijk wat de bedoeling was. Toen hebben we ze de Nederlandse versie van rummikub maar geleerd die ze uiteindelijk zelf ook veel mooier vonden. Met hen zijn we zondags ‘s morgens naar de kerk geweest en s ‘avonds naar een zigeuner kerk. We reden eerst door de zigeunerwijk (zandweg met gaten en kuilen) de huisjes deden ons denken aan houtdorp bouwsels van de kinderen. Het kerkje was nieuw en mooi, en de zigeuners waren de vrouwen met die mooie gekleurde kleding en de mannen met een grote snor en een hoed.

Het was een vreemde kerkdienst waar constant “in” en “uit” gelopen werd. Naast de kerk is een gebouwtje waar zondagschool voor de kinderen gehouden werd. In de week wordt de ruimte gebruikt om de zigeuner kinderen te helpen lezen en schrijven aangezien dat thuis niet mogelijk is.

Vanuit midden Roemenië zijn we in drie dagen weer naar huis gereden.

We hebben deze reis weer veel gezien en beleefd en het is onmogelijk om het op papier goed weer te geven, wat je zo in die dagenzelf ziet en meemaakt.

Nell Rozendom.